Problem z płodnością obejmuje szeroki zakres zaburzeń uniemożliwiających zajście w ciążę lub urodzenie zdrowego dziecka. Według klasycznej definicji WHO (Światowej Organizacji Zdrowia), niepłodnością określa się niemożność uzyskania ciąży przez parę po roku regularnego współżycia bez stosowania antykoncepcji. Jest to narastający problem zarówno na całym świecie jak i w Polsce. Dzisiaj około 10-20% małżeństw jest niepłodnych, a około ¼ wszystkich kobiet doświadczyło czasowych problemów z płodnością w swoim dojrzałym życiu (Carlson, Eisenstat, Ziporyn, 2000).

Stres, a niedpłodność

Bardzo ważnym zagadaniem związanym z płodnością jest stres codziennego życia, ale także stres wtedy kiedy pojawiają się trudności w poczęciu dziecka. W przeciągu ostatnich lat znacznie rozwinęła się tzw. teoria „stresowa” (Fassino i in., 2002 za: Bidzan, 2006; por. Schneid-Kofman, Sheiner, 2005). Wykazano istnienie zależności pomiędzy hormonami „stresowymi” a hormonami odpowiedzialnymi za prawidłowe funkcjonowanie narządów płciowych. Intensywność stresu i czas jego działania zwykle prowadzą do niezrównoważenia układu endokrynologicznego czyli hormonalnego, doprowadza to tym samym do zaburzeń w zakresie płodności (Skrzypczak, Jędrzejczak, Kurpisz, Szymański, 1997). A już kilka nieudanych miesięcy starań o dziecko może być dla pary stresujące.

Pomocna medycyna

Gdy mija rok starań o dziecko, warto pomyśleć o wsparciu lekarza… Szczególnie jeśli ma się więcej niż 30 lat. Należy pamiętać o tym, że diagnozowanie i leczenie problemów z płodnością może potrwać trochę czasu i warto o to zadbać zanim płodność wraz z wiekiem zacznie się biologicznie osłabiać. Lekarze mówią, że kompletnym rozwiązaniem problemu niepłodności (można powiedzieć „wyleczeniem”) jest ciąża i urodzenie zdrowego dziecka (Szamatowicz, 2004). W badaniach (Volgsten, Schmidt, 2017), gdzie przez 5 lat obserwowano  pacjentów – 278 kobiet i 183 mężczyzn – zmagających się z niepłodnością okazało się, że większość z nich (91,7% kobiet i 93,4% mężczyzn) żyło z dziećmi, które narodziły się po wspomaganym rozrodzie, czy też w wyniku naturalnego poczęcia, najmniej dzieci pojawiło się w wyniku adopcji. Jak wyglądają proporcje? Spośród badanych, prawie trzy czwarte dzieci (71,6%) urodziło się po zastosowaniu metod wspomaganej prokreacji i więcej niż jedna czwarta (28,0%) po ciążach spontanicznych (lub obu), natomiast dziewiętnaście kobiet (6,8%) i 13 mężczyzn (7,1%) to były osoby, które przyjęły dziecko w procesie adopcji.

Te dane, pokazują jak skuteczne może być leczenie problemów z zajściem w ciążę. Zaczynając diagnozowanie i leczenie warto o tym pamiętać… to daje nadzieję. Medycyna potrafi pomóc wielu osobom w tym zakresie.