Maluchy są mistrzami uważności. Są cudownie i w pełni obecne w danej chwili, całe są w odbieraniu świata zmysłami. Nie wracają do przeszłości, nie planują dalej niż kilka minut. Komunikują wprost czego potrzebują, a jak czują emocje to… na całego. Niestety z czasem się to zmienia. Dorośli uczą ich analizować, planować długoterminowo, interpretować, wyciągać wnioski, żałować, martwić się, przebywać jedynie w głowie. Więc po kilku latach trzeba na nowo odkrywać jak to jest po prostu być!

Dlaczego warto zadbać o wewnętrzne dziecko?

Wszystko, czego się uczymy w szkole, rozwój funkcji wykonawczych, jest niesamowitą eksplozją potencjału ukrytego w każdym z nas. Jednak pośród codziennej krzątaniny dokoła myślenia zapominamy doświadczać, odczuwać, chłonąć, smakować chwile, chłonąć dobro. Uważność przypomina nam o tym, że życie to coś więcej niż świat w naszej głowie – czasem nie mający nic wspólnego z tym, co naprawdę wydarza się w rzeczywistości. Ten „wirtualny” kosmos myśli bywa coraz częściej powodem chorób ciała wynikających ze spadku odporności, psychicznych załamań, kryzysów, depresji, problemów w relacjach, konfliktów, wypaleń uczniowskich czy zawodowych.

Ćwiczenie uważności

Pierwsze kroki na drodze „szkolenia się w uważności” warto postawić w kierunku powrotu do tego, co zapomniane lub zepchnięte w kąt świadomości – ciała, oddechu, wrażeń zmysłowych, lokalizacji odczuć. To sfery najbardziej intymne, a jednocześnie codziennie eksploatowane. Niestety zbyt często automatycznie, nieświadomie, nawykowo.

Zacznijmy zatem od drobnych i bardzo prostych kroków:

1. Daj sobie codziennie rano i wieczorem, lub w innym dogodnym dla siebie czasie, 30 sekund na zatrzymanie przy „czuciu ciała” – ogarnij je całe uwagą, zobacz jak się ma, poczuj miejsca z najmocniejszymi wrażeniami i te, których w ogóle nie czujesz.
2. W ciągu dnia, gdy czekasz na windę, autobus, zaparzenie herbaty, zalogowanie poczty – zauważ napięcia w ciele: szczęka, barki, obręcz miednicy lub gdzieś indziej. I puść spięte mięśnie. Niech choćby kilka sekund ciało odpuści trzymanie się w ryzach.
3. Gdy jedziesz lub idziesz do pracy, gdy ją wykonujesz, gdy wracasz do domu – poobserwuj przez kilka chwil swój oddech. Poczuj cały wdech i wydech, potem dwa wdechy i wydechy, potem pięć. Nic ważniejszego cię nie ominie!
4. Patrz, słuchaj, wąchaj, smakuj, dotykaj z „umysłem początkującego”, tak jakby to był za każdym razem nowy, zupełnie świeży moment twojego życia. Czyż nie jest?
5. Nie bój się czuć! Emocje i ich sygnały wysyłane przez ciało są super wrażliwymi i prawdomównymi informatorami przynoszącymi nam wieści ze środka nas samych. Gdy dostarczą wiadomość – znikają, robiąc miejsce dla nowych.

Te małe kroki w kierunku siebie mogą stać się początkiem ekscytującej przygody pod tytułem: poznaj samego siebie.